Cerkak Gara-Gara Nglembur Nggarap PR

Nah para pangrawuh blog sinau njawani kang mesthine pada sehat kabeh, nak ora sehat yo muga-muga ilang sehate. Uups, ilang larane maksute. Hehehe. Ana ing kalodangan menika aku mosting Cerkak kang judule “Gara-gara nglembur nggarap PR”. Cerkak iki nyeritake Warti minangka pelaku utamane kang ora bisa turu bengi amarga kewengen anggone nglembur tugas. Ora namung nyaritakake Warti kang ora bisa turu. Nanging uga nyeritakake keluwarga kang harmonis.

Nah kaya kepiye cerita komplite. Mangga maos piyambak.

GARA – GARA NGLEMBUR NGGARAP PR

Ing salah sawijining keluwarga, ana jenenge Bapak Mulyana kang nyambut gawe ing Polsek Gunungpati. Dheweke nduweni sesandhingan urip kang jenenge Bu Atun, bojone nyambut gawe ana ing salah sawijining SMP, yaiku SMP Negeri 24. Kekarone mau pinaringan anak telu yaiku anak kang barep jenenge Satrio, dheweke sekolah kelas telu SMA. Satrio nduwe adi dampit kang jenenge warto lan warti, wektu iki sekolah kelas siji SMA. Sak sekolahan karo Satrio, yaiku sekolah ing SMA N 12.

Saben jam lima esuk anake telu wis padha digugah maring Bapakne, banjur anak telu mau padha tangi lan sembahyang. Sak wise padha sembahyang Warti ngiwangi Ibune masak, lan cah lanang loro ngiwangi Bapakne resik-resik lan nyiapke apa kang dikanggokne.  Sak banjure Warti lan kakang-kakangne padha rampung ngiwangi wong tuwane, banjur padha adus lan siap-siap mangkat sekolah.

Yen wis padha siap, sakeluarga kui sarapan bareng. Sadurunge mangkat sekolah, Warti lan kakang-kakangne ora lali pamit marang wong tua. Sawise padha mangkat sekolah, banjur Bapak lan Ibune padha mangkat dines.

- - - -

Jam sewelas luwih rong puluh menit, Warto lan Warti wis padha bali sekolah, banjur mlebu kamare dhewe-dhewe. Ora suwe Pak Mulyono, Bu Atun lan Satrio uga padha bali. Awan-awan wayahe padha mangan awan. Bu Atun minangka Ibu rumah tangga ngundang anak-anake.

 “Iki meh padha mangan apa cah?”

 “Pecel Buk,” wangsulane warti kang kepingin mangan pecel.

Kakang-kakange padha manut.

Sabanjure padha mangan bareng, keluwarga Pak Mulyono padha turu awan.

- - - -

Wektu sore Pak Mulyono wis tangi lan ngumbah mobile. Bu Atun kang weroh bojone ngumbah motor dhewean langsung ngundang Satrio lan Warto.

“Satria, Warto mrene aa !”

“Ya buk,” jawabe Satrio karo ngucek-ngucek mripate.

“Kae bapakmu diiwangi ngumbah mobil !” perintahe Bu Atun.

Nganti pak Mulyono, Satrio lan Warto rampung ngumbah mobil, Warti durung tangi. Weroh anake turu nganti durung sholat ashar, pak Mulyono nggugah anak wedoke

 “Nduk tangi wis jam lima, durung shalat barang hloo !”

“Nggih pak,” karo ngucek-ngucek mripate Warti tangi lan sholat ashar.

Bibar sholat Warti kaget weroh kakangane. Ora kaya biyasane jam yahmene kakang-kakangne wis padha katon bagus.

“Lho kok dengaren men wis padha adus ? ”

“Mogakna aja turu wae,” jawabe Satrio karo guyu cekikikan.

“Wis wis wis. Warti kono ndang adus, ki arep padha golek mangan ning jaba,” Perintahe Pak Mulyono.

Warti adus nganti kesusu. Durung sempet dandan, Warti sakeluwargane mangkat golek mangan.

Tekan alun-alun mini Ungaran, mobil kang nggawa Warti sakelwargane mandek. Amarga wis wancine maghrib, sakeluwarga kuwi padha sholat magrib ana ing masjid Agung Ungaran.

 Metu saka masjid, keluwarga kuwi mara ing warung penyetan kang ana ing alun-alun mini Ungaran. Nalika tekan warung Satrio Lan Warto langsung pesen marang bakul penyete.

“Bawal bakar buk !” bengoke Warto kang seneng marang bawel bakar.

“Kula  nila buuk !” bengoke Satrio kang ora gelem kalah.

Kakang-kakange wis padha pesen menu kang disenengi, namung Warti kang meneng wae.

“Kowe meh pesen apa nduk, kok ket mau meneng wae ?” pitakone bu Atun.

“kula manut mawon buk,” wangsulane Warti karo mesem kang kepeksa.

Pak Mulyono, Bu Atun lan Warti pesen lele kang digoreng garing.

Lagi padha gegojegan, ana rewang warung penyet kang mara.

“Badhe ngunjuk punapa pak ?” pitakone rewang warung penyet.

“Es teh mawon mas. Pesen papat, sing siji teh panas.” Wangsulane Pak Mulyono.

Sinambi nunggu pesenane, kaluwarga kuwi nerusake gegojekan. Namung Warti kang ket mau meneng wae.

Sabare pesenan teka, sakeluwarga kuwi padha mangan bareng. Ananging durung rampung anggone mangan, Warti ngejak bali.

“Pak, mangkeh bibar dahar langsung wangsul gih.”

“Iya nduk, la kenek apa ket mau meneng wae ngerti-ngerti ribut ngejak bali ?” takone Pak Mulyono.

“Kula badhe nggarap PR pak, benjang pun kedah dikempalaken,” wangsulane Warti.

Bibar wis padha rampung kabeh, sakeluwarga kuwi banjur bali. Biyasane bibar mangan sakeluwarga kuwi mlaku-mlaku ndisik ndelok kaendahan kang ana ing alun-alun mini Ungaran. Nanging wektu iki sakeluwarga padha mangerteni yen Warti meh nggarap PR kang dikei Gurune.

Tekan omah, Pak Mulyono langsung nglebokke mobile ana ing garasi. Warti langsung mlayu menyang kamare gawe nggarap PRe. Kakang-kakange mara ing panggonan kang biyasane gawe nonton tv sakeluarga. Ora suwe Bu Atun lan Pak Mulyono nyusul Satrio lan Warto.

- - - -

Nganti jam 10 Warti durung turu, kakang-kakange lan Bapakne wis pada turu awit jam sanga mau.

“kok durung turu nduk, nggarap PR apa ?” Bu Atun mara kamare Warti lan takon marang Warti.

Krungu pitakone ibune kang dhumadakan, warti kaget.

“Eh njenengan ta buk, dak kira sinten. Niki buk nembe nggarap PR Matematika.”

“Ya wis, nak wis rampung ndang turu !” akone Bu Atun.

“Inggih Buk.”

Bu Atun langsung metu saka kamare Warti lan melbu menyang kamare. Warti langsung nerusake anggone nggarap PR.

Let setengah jam Warti rampung anggone nggarap PR. Warti langsung mapan turu. Nanging wis jam rolasan. Warti isih ora bisa turu. Angin kang sumilir marai wulu tangane mrinding.

“Bruuuuk !”

Krungu suwara kaya ngono Warti langsung jerit ngundang ibune.

“Buuuk Ibuuk !!”

Krungu anake jerit-jerit Bu Atun langsung mara menyang kamare Warti.

“Ana apa ta nduk kok njerit-jerit ?”

“Kula Wedi buk turu piyambakan, njenengan sare mriki nggih buk kalih kula,” wangsulane Warti.

Dikancani Ibune, warti rada lego lan bisa turu dikeloni Ibune nganti tekan isuk.

*****